jueves, 2 de julio de 2015

Verba quae apud Plinium disco (I)

Trado vobis nonnulla verba necnon fomulas dicendi quas nuperrime dum Plinii libros epistularum legebam didici.

Certe non apud unum Plinium ea legi possunt, sed ego in scriptis plinianis primum legi, nisi fallor, atque hic annoto non tantum ut eis qui nesciant usui sint, sed etiam quo melius ipse in memoria teneam.

Haec sunt quae hodie (spero ut alia proximis diebus per occupationes scribere liceat) vobis affero:
  • Esse in proximo: in venusta epistula Plinius narrat se tabulas et stilum ad venationem tulisse "ut si manus uacuas, plenas tamen ceras reportarem". Scribit: "erat in proximo non uenabulum aut lancea, sed stilus et pugillares". Hispanice dicere possumus "tener a mano".
  • Addere calcaria sponte currenti: dicit Plinius in epistula 1, 8 quendam amicum calcaria, scilicet stimulum, incitamentum, ei addidisse, qui tamen iam motu proprio, libenter, ultro, nemine rogante vel cogente faceret quod amicus poscebat. Mihi, dum epistulam legebam, in mentem venit hispanicum proverbium quod est "no necesita castañuelas para bailar", quamquam pro certo habeo proverbium latinum et hispanicum haud idem significare.
  • Liberum esse alicui. In eadem epistula Plinius scribit: "Erit enim et post emendationem liberum nobis uel publicare uel continere". Id est, "liberum esse alicui" sibi vult ut aliquis quidquid placeat facere possit. Eandem dicendi formulam legere possumus in epistulis 3, 1 atque 3, 8
  • Sibi placere, videlicet gloriari, nimis contentus se ipso esse. Legi in brevissima epistula 1, 21, ubi de emendis servis Plinius loquitur; ibidem inveni verba quae sequuntur.
  • Omissis iocis, id est, quod hispanice dicimus "bromas aparte".